Had je het gevoel dat Julie meteen welkom was bij de Scouts?
“Er is altijd wel wat angst voor het onbekende maar over het algemeen is ze wel meteen welkom. Julie is dan ook een zeer meegaand, rustig en vrolijk meisje. Dat maakt het al meteen wat makkelijker. Onze bezorgdheid is vaak de zoektocht naar betrokkenheid. We schrijven Julie altijd in zonder al te veel toelichting, door organisaties zelf is er nooit echt veel misgelopen, het probleem is eerder dat ze zelf niet altijd aansluiting vindt of zoekt bij de groep. Haar laten deelnemen en zoeken naar betrokkenheid is daarom wel een zoektocht en uitdaging. Anderzijds is het ook een leerproces en een ervaring om te zien hoe het kan lukken.“
Welke aanpassingen worden er voor Julie gedaan bij de Scouts?
“De gewone scoutsbijeenkomstenlopen altijd wel goed. Hier zijn geen grote aanpassingen nodig. Uiteraard verschilt de aanpak wel wat met die van andere kinderen, maar echt grote dingen zijn er niet. De enige grote aanpassing is dat Julie niet mee mag op kamp. Dit vinden we wel heel jammer. We gingen hierover reeds in gesprek met de leiding maar dit leverde geen resultaat op. Een van onze mogelijke oplossingen was het meesturen van een extra begeleider. Dit zag de leidingsploeg jammer genoeg niet zitten en tot op heden mag Julie nog steeds niet mee op kamp. We hopen wel dat hier ooit nog verandering in zal komen.”
Wat zou je graag nog veranderen aan de vrijetijdsbesteding van jouw kind?
“Nu is het steeds ons kind dat zich moet bewijzen. Het gaat vaak over: ‘we zullen het eens proberen, we zien wel of het lukt…’ Het zou leuk zijn als de organisatie eens zorgt dat het lukt. En zoals ik al zei, ik hoop dat onze dochter in de toekomst toch mee kan op kamp zoals de andere kinderen en haar broer.”
Wat zou volgens jou kunnen helpen om inclusieve vrijetijdsbesteding toegankelijker te maken?
“Organisaties die openstaan voor ondersteuning zowel vanuit de organisatie zelf als van daarbuiten. Ook is het goed om iedereen in te zetten om een inclusief traject te doen slagen, dit betekent dus ook de leden. Zo kan je er samen een succesverhaal van maken. Samen sta je namelijk sterker en zo kan iedereen er nog van leren. Belangrijk is vooral ook om de uitdaging er in te zien. Verder kijken dan de beperking en de mens achter de beperking zien is hierin een essentiële factor. Vergeet de angst voor het onbekende en zie een bijzonder leerrijke ervaring.”
Als je andere ouders een tip mag geven rond inclusieve vrijetijdsbesteding, wat zou deze dan zijn?
“Ga er ook voor, hoe meer ouders de stap richting inclusieve vrijetijdsbesteding zetten, hoe meer dit genormaliseerd kan worden. Nu zijn we vaak pioniers en dat is een zware last om te dragen. Samen staan we sterker. Pronk met positieve inclusie verhalen, zo open je de deur ook voor andere kinderen. Er kan vaak meer dan we denken. Maak je kind zichtbaar!”
Dit interview kwam tot stand dankzij Astrid Deryck, een studente van Odisee hogeschool.
Nieuwsgierig naar andere verhalen over inclusie in de jeugdbeweging? Bekijk het verhaal van Felix op deze pagina.
