door Monica Vanaudenhove (mama van Merel)

Merel (4), is de kleine zus van Joran en Ewout, maar ook de grote zus van Jasper en Eva. Toen Merel 2,5 jaar was, gingen we op zoek naar een school. Merel was de crèche ontgroeid. Omdat ze nog geen aanstalten maakte om te stappen, gingen we op bezoek in een school voor buitengewoon onderwijs. Daar konden ze haar de gepaste kinesitherapie en logopedie geven. Het was een prima school: veel contact met de juffen en de therapeuten, maar niet direct bij de deur.

In februari 2013 gingen we naar een contactavond van Ouders voor Inclusie. Daar hoorde ik de verhalen van kinderen met Down op de gewone school. Ik vond het een geweldig idee. Onze Merel op school in ons dorp, waar ook de 2 oudere broers naar school gaan. Omdat Merel heel veel imiteert, hoopten we ook dat ze veel zou bijleren van de andere kleuters. Natuurlijk hadden we ook veel vragen. Zal Merel wel gelukkig zijn in een grote klas met meer dan 20 kindjes? Merel stapt nog niet, hoe zal dat gaan in de klas en op de speelplaats? Wat met de kine en de logo?

We besloten om eens te gaan praten met de basisschool in ons dorp. Het was een positief gesprek en Merel was welkom op de school. Maar de opstart verliep moeilijk, was starten op 1 september wel haalbaar, gezien Merel nog niet kon stappen? Ook het regelen van een ondersteuner had heel wat voeten in de aarde. Maar uiteindelijk kwam de ondersteuner 2 uur per week naar school en helpt zij Merel bij de klasactiviteiten: knutselen, stempelen, puzzelen, een uitstap, … Een grote hulp voor de klasjuf.

We informeerden bij de opleiding Orthopedagogie van de UGent en bij de hogeschool Vives naar een stagestudent die Merel en de kleuterjuf zou kunnen helpen bij de activiteiten in de klas. Ook hier hadden we geluk: een studente komt elke week een voormiddag de klasjuf helpen.

Uiteindelijk is Merel op 9 september gestart in de 1ste kleuterklas. Ze gaat in de voormiddag naar school en dat doet ze heel graag. ’s Middags haal ik – mama Monica – Merel iets vroeger op dan de andere kleuters. Dit heeft als voordeel dat ik nog eens met de juf kan bespreken hoe Merel haar dag was. Voor al onze vragen vonden we wel een oplossing. Merel gaat met de buggy van de speelplaats naar de klas. De andere kleuters mogen al eens de juf helpen om de buggy te duwen. In de klas verplaatst Merel zich door op de poep te schuiven.

Er is twee keer in de week sport of bewegingsactiviteit voor de kleuters. Voor Merel komt de kinesiste één keer naar school tijdens de sportactiviteit van de andere kleuters. Zo kan Merel onder individuele begeleiding de turnlessen meevolgen op haar niveau. In februari zette Merel haar eerste stappen. En nu stapt ze overal parmantig rond als een echte juffrouw.

We hebben een logopediste gezocht die in de voormiddag naar school gaat. In de logo wordt het weekthema van de klas (Pasen, kleuren, Moederdag, …) verder geoefend met Merel, in kleine stapjes en iedere keer met een paar nieuwe smogwoordjes.
Haar jas zelf aandoen – de truck met de Jas over het hoofd – heeft Merel heel snel afgekeken van de klasgenootjes. Leuk om te zien hoe goed ze dat doet. Ook haar jas en boekentas aan de kapstok hangen bij haar symbooltje had ze snel onder de knie. Ze imiteert en leert heel veel van de andere kleuters.

En na de eerste week kregen we een prachtige brief van de kleuterjuf van Merel. We laten jullie meelezen. “Spannend hoor … Merel in onze klas … Ze stelt het goed. Ze is op haar gemak en beleeft mee, ontdekt en geniet. Vooral na een speeltijd is ze levendig. Af en toe zoekt ze contact. En soms daagt ze uit door recht te gaan staan i.p.v. te blijven zitten, door te stompen met de vuisten op de kast … Ze zal ook wel wennen aan onze gewoontes, de afspraakjes. Een pluim en een dikke duim.

Als ik Merel ‘s morgens naar de speelplaats breng, komen er al vlug een paar kindjes (meestal meisjes van de 3de kleuterklas) om Merel een handje te geven tijdens het stappen of om haar een knuffel te geven.

Op de speelplaats zet ik nog altijd de buggy klaar, alhoewel ze nu kon stappen. Soms heeft de juf al haar handen vol met de andere kindjes of soms wil (of durft) Merel niet zo goed stappen op de volle speelplaats, bang om omver te worden gelopen.

Als ik ergens wandel met Merel hoor ik heel vaak andere kindjes ‘kijk dat is Merel!’ roepen. Het raakt mij dat Merel heel graag is gezien door de andere kleuters. Ze willen zich allemaal ‘ontfermen’ over haar. Merel is een lief en sociaal kind, maar helemaal geen doetje. Als ze iets niet wil of niet graag heeft, laat ze dit duidelijk merken.


Bewerking van een uitgave van ‘Tripliek’ nr. 50, tijdschrift van Downsyndroom Vlaanderen

Ontdek hoe het verhaal verder ging